“Geniet ervan, zo worden zo snel groot…” hoor je terwijl je al op bent sinds 5 uur deze ochtend (misschien zelfs nog wat te optimistisch..) en je bed aan het einde van de dag maar niet dichterbij lijkt te komen.
Terugkijkend lijkt de tijd in twee keer knipperen aan je voorbij te zijn getrokken. Voor je zit je mooie zoon of dochter te puberen en opeens vraag je je af waar de tijd gebleven is. Aan de andere kant, als je wellicht zonder roze bril terugkijkt naar de eerste maanden als compleet nieuwe moeder kan het zijn dat je je opeens herinnert dat die dagen met je pasgeboren kindje VOOR EEUWIG door leken te gaan, hoe lief je je mini-me ook vindt….!
Misschien kun je je dan ook nog wel herinneren – of ervaar je dit nu – dat je je af en toe wat schuldig voelde als je even helemaal niks wilde of alleen maar kon denken aan het weerzien met je hoofdkussen, in plaats van elke seconde met je baby te absorberen zoals je zou ‘moeten’ doen. STOP, met jezelf schuldig voelen. Het is niet erg als je even het licht aan het einde van de tunnel niet meer ziet, dagen lijken af en toe niet te bestaan met een baby die niet ophoudt met huilen en borstvoedingsmarathons tot in de vroege uurtjes. Besef dat je niet de enige bent, adem rustig door terwijl je denkt aan al die andere mama’s die (terwijl de partner helaas weer aan het werk moest) opeens overweldigd worden door poepluiers tot in hun nek en onverklaarbare huiltjes wiegend door elke kamer in het huis. Je mag voelen wat je voelt en ja… anderen hebben dit ook; hoe fit, positief en opgewekt zij ook klinken.
Aan die fitte, positieve en opgewekte moeder die minder tegenslag had of het zich net wat anders herinnert: probeer deze zinnen te vermijden als je ziet dat je vriendin/zus/buurvrouw/collega met een pasgeboren baby erdoorheen zit:
“Geniet ervan, voor je het weet zijn ze groot…!”
Natuurlijk zijn deze herinneringen aan Zwitsal en zachte kleine vingertjes en teentjes heerlijk, maar dit is niet wat de vriendin die er doorheen zit wil horen. Probeer eens een luisterend oor… 😉 Dat valt wellicht beter in de smaak.
Niet luisteren en de minder rozekleurige wolk afdoen als hierboven kan zorgen voor onzekerheid bij nieuwe moeders:
“Doe ik het wel goed?”
“Is er iets mis met mij?”
“Hoe kan dit nou, ik moet hier toch van genieten?”
“Even doorbijten, iedereen die ik ken kan dit, hier ben ik toch voor gemaakt, tanden op elkaar en door…”
Herken je jezelf hierin of herken je een vriendin hierin, probeer dan de volgende keer te gaan zitten en luisteren naar haar verhalen. Ben je een man en gaat het om je vriendin/vrouw of iemand anders die je kent? Benader de situatie vooral op vrouwelijk wijze: luisteren en niet direct proberen op te lossen. Een pasgeboren baby zorgt voor een enorme verandering en als de roze wolk even niet is wat zij ervan verwacht, dan mag dat, dan is dat niet gek en is het fijn dat er iemand is die haar hoort en geruststelt. Haal de druk van de ketel! Wie weet stel ik zo ook nog een paar mama’s gerust…. 😉